สงกรานต์ กลับบ้านเรา

ร้อยมาลัยก็หลายพวง	ซื้อผ้าม่วงและผ้าไหม
ผ้าขาวม้า ผ้าสไบ	ไปกราบไหว้ซึ่งมารดร
ไหว้เอยทั้งบิดา	เลี้ยงลูกมาแต่ออกอ้อน
ห่วงหาและอาทร	เฝ้าพร่ำสอนซึ่งลูกยา
ส่งเสียและส่งเสิรม	คอยพูนเพิ่มสรรพวิชา
เป็นหูและเป็นตา	สอดส่องหาซึ่งคู่ครอง
เกื้อกูลคูณพูนเพิ่ม	ลูกริเริ่มเสริมสนอง
ด้วยใจที่ใฝ่ปอง	ให้สอดคล้องเจตนา
พ่อแม่ท่านแก่เฒ่า	รอลูกเต้าเฝ้าเยี่ยมหา
ประคองซึ่งกายา	อย่าให้คลาดจนพลาดพลั้ง
เป็นหูและเป็นตา	ดูซ้ายขวาและหน้าหลัง
ย่างก้าวเฝ้าระวัง	ลูกเป็นดังไม้เท้าพา
เจ็บไข้หรือได้ป่วย	ลูกเอื้ออวยช่วยรักษา
ลูกยา และ หยูกยา	สองสิ่งหนามาคู่กัน
ยาจริง และ ยาใจ	สองนี้ไซร์จำให้มั่น
สองขนานประสานกัน	พ่อแม่ท่านก็พลันหาย
เป็นแก้วเนรมิต	ให้สมจิตที่คิดหมาย
อย่าแช่แลดูดาย	ให้ท่านคลายความกังวล
ทาน ศีล ภาวนา	เป็นมหาศาลกุศล
ช่วยกันบันดาลดล	สำเร็จแก่พ่อแม่ตัว
สงกรานต์ก็ทุกปี	ชวนน้องพี่กันถ้วนทั่ว
รดน้ำก็ดำหัว	ทั้งปู่ย่า และตายาย
รดน้ำยามสงกรานต์	แสนชื่นบานดั่งมั่นหมาย
อย่าให้ท่านรอหาย	มีแต่สายแห่งน้ำตา
พ่อแม่ ผู้แก่ เฒ่า	รอลูกเต้าเฝ้าเยี่ยมหา
หวังพบสบลูกยา	ของบิดาและมารดร
ลูกหลานท่านเจ้าขา	อย่าหาว่ามาสั่งสอน
รดน้ำรับคำพร	จากบิดรมารดาเอย.

พระราชวิจิตรปฏิภาณ (เจ้าคุณพิพิธ)

13 เมษา.51