สงกรานต์ กลับบ้านเรา
ร้อยมาลัยก็หลายพวง | ซื้อผ้าม่วงและผ้าไหม |
ผ้าขาวม้า ผ้าสไบ | ไปกราบไหว้ซึ่งมารดร |
ไหว้เอยทั้งบิดา | เลี้ยงลูกมาแต่ออกอ้อน |
ห่วงหาและอาทร | เฝ้าพร่ำสอนซึ่งลูกยา |
ส่งเสียและส่งเสิรม | คอยพูนเพิ่มสรรพวิชา |
เป็นหูและเป็นตา | สอดส่องหาซึ่งคู่ครอง |
เกื้อกูลคูณพูนเพิ่ม | ลูกริเริ่มเสริมสนอง |
ด้วยใจที่ใฝ่ปอง | ให้สอดคล้องเจตนา |
พ่อแม่ท่านแก่เฒ่า | รอลูกเต้าเฝ้าเยี่ยมหา |
ประคองซึ่งกายา | อย่าให้คลาดจนพลาดพลั้ง |
เป็นหูและเป็นตา | ดูซ้ายขวาและหน้าหลัง |
ย่างก้าวเฝ้าระวัง | ลูกเป็นดังไม้เท้าพา |
เจ็บไข้หรือได้ป่วย | ลูกเอื้ออวยช่วยรักษา |
ลูกยา และ หยูกยา | สองสิ่งหนามาคู่กัน |
ยาจริง และ ยาใจ | สองนี้ไซร์จำให้มั่น |
สองขนานประสานกัน | พ่อแม่ท่านก็พลันหาย |
เป็นแก้วเนรมิต | ให้สมจิตที่คิดหมาย |
อย่าแช่แลดูดาย | ให้ท่านคลายความกังวล |
ทาน ศีล ภาวนา | เป็นมหาศาลกุศล |
ช่วยกันบันดาลดล | สำเร็จแก่พ่อแม่ตัว |
สงกรานต์ก็ทุกปี | ชวนน้องพี่กันถ้วนทั่ว |
รดน้ำก็ดำหัว | ทั้งปู่ย่า และตายาย |
รดน้ำยามสงกรานต์ | แสนชื่นบานดั่งมั่นหมาย |
อย่าให้ท่านรอหาย | มีแต่สายแห่งน้ำตา |
พ่อแม่ ผู้แก่ เฒ่า | รอลูกเต้าเฝ้าเยี่ยมหา |
หวังพบสบลูกยา | ของบิดาและมารดร |
ลูกหลานท่านเจ้าขา | อย่าหาว่ามาสั่งสอน |
รดน้ำรับคำพร | จากบิดรมารดาเอย. |
พระราชวิจิตรปฏิภาณ (เจ้าคุณพิพิธ)
13 เมษา.51